مقاله پر احساس هنرمند مجاهد علی مقدم را در سایت همبستگی ملی خواندم.
چه احساس پر شکوهی را با شعری که برآمده از آن احساس بود، منتقل میکرد. دریک لحظه این آیه قرآن برایم تداعی شد که " همانا مساجد را کسانی آباد میکنند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند." ودر پی آن این تعریف از هنر و هنرمند برایم زنده شد که هنرمند کسی استکه میتواند احساس درون را با هنرش به دیگری منتقل کند. شاید این دو جمله ظاهراً به هم ربطی نداشته باشند ولی ارتباط آنرا با این پرسش آشکار میکنم.
من میپرسم کدام هنرمند تر هستند؟ پدر و مادر این کودک و کسانی که در مقابل ستمگران مقاومت میکنند یا آن کودک سوری یا علی مقدم.؟ اگر نتوانستید پاسخ قابل قبولی به این سئوال بدهید، تمام مقاله و شعر را تا آخر بخوانید.
چرا چشمان کودک اشکبار است
برادر غرق خون در یک کنار است
ندارد هیچ امیدی به فردا
پدر در خاک مادر سوگوار است
چرا دنیا شده بس تیره و تار
نباشد دردمندان را کسی یار
همه عالم پر از ظلم و جنایت
سر آزادگان باشد لب دار
چرا آتش کشد هر جا زبانه
بهر جا خون مردم شد روانه
غم و اندوه و چشمان پر از اشک
صدای شیون است در هرکرانه
چرا فریاد ها پاسخ ندارند
درون سینه ها گوله بکارند
بجای بارش باران رحمت
سر پیر و جوان آتش ببارند
چرا دستان تفنگ بر کف نگیرند
زما نی که همه مردم اسیرند
برای خلق ها باید که جنگید
همه آزادگان در این مسیرند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر