مسئول اتحادیه جوامع ایرانی در آلمان ـ حميد معاصر
شادروان احمد شاملو شاعر نامدار ایران به محض مشاهده سرکوب وحشیانه آزادیها آن هم در اندک زمانی بعد از سرنگونی رژیم شاه بشدت برآشفت و شعری به یادماندنی و پر محتوا در وصف بربریت مافوق تصور گزمگان آخوندی سرود. سروده با این عنوان آغاز می شود “روزگار غریبی است نازنین. دهانت را می بویند مبادا که گفته باشی دوستت دارم. عشق را باید در پستو نهان کرد ... » و این سروده بیشتر وصف حال اعدام بیشمار مجاهدین عاشق آزادی و سرکوب وحشیانه آنها از همان روزهای نخستین حکومت آخوندی است. این شعر در افکار عمومی آن زمان تاثیری بسزایی گذاشت و به همین دلیل خشم و کینه آخوندها را برعلیه این شاعر توانا و متعهد برانگیخت و جزو اشعار ممنوعه گردید.
آری تمامی عملکرد آخوندهای مکار و در راس آنها ولی فقیه به قول شاعر مردمی عجیب و غریب و پلیدی محض و خیانت و جنایت مافوق تصور بود. عجیب و غریب از این منظر که شکل و محتوی حکومتی که خمینی دجال به مردم تحمیل کرد هیچ شباهتی به سیستم های رایج و متداول حکومتی در جهان نداشت. کاملآ منحصر به فرد و پر از تناقض و برخلاف آرزوها و شعارهای مردم انقلاب کرده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر